Withord napisał:

Nie wiem czemu Strategos tak krzywdząco ocenia Deathwatch, wydaje się całkiem spoczko. Miałem okazje zagrać w to raz (narazie). Niestety nie grałem w inne czterdziestkowe rpgi więc nie mogę porównać. Deathwatch jest przede wszystkim nastawiony na dużo walki, tak więc trzeba do tego dobrać odpowiednich graczy. Gracze dostają na początku już całkiem wykokszone postacie z długą listą różnych skilli, talentów itp., mają dostęp do bardzo szerokiego zakresu wyposażenia więc ktoś nowy w tym systemie może się łatwo pogubić. No i do tego proces tworzenia postaci wychodzi dosyć długo. Jak ktoś grał w Warhammera FRP to nie powinien mieć problemów z przyswojeniem zasad gry bo są w 80% identyczne .

SM z Deathwatch to miękkie pipki w porównaniu z postaciami z DH za tą samą ilość punktów. Trzeba pamiętać, że SM startują z 13K pkt. Niestety nijak się to ma do ich umiejętności. Wcale nie mają ich dużo, jak na weteranów kampani i wielu walk, a właśnie tacy idą do Deathwatcha, a nie rekruci co Power Armor dostali. Mają fajny sprzęt i troche lesze statystyki, ale rozwijanie dalsze czegokolwiek kosztuje masakryczne punkty doświadczenia. Ogólnie rzecz biorąc, to SM z Deathwatcha powinny być na tym samym poziomie co postacie z DH po Ascension. Niestety nie są. A w opisach są normalnie dwa razy od nich lepsi. Ktoś tu zwyczajnie nie pomyślał i widać to właśnie jak się przeczyta dodatek Ascension do DH, gdzie gracz może zostać inkwizytorem, primaris psykerem, magosem czy innym agentem tronu i ten nieszczęsny Deathwatch. Weterani wielu kampani, ba niektórzy to nawet pierwsze wojny tyranidzkie przeszli (jeden z mozliwych do wylosawania backgroundów dla postaci), wyglądają jak sieroty. Więc dziękuje, postoje.

JEZUSMARIA! >>> "Częstochowa przedmurze chrześcijaństwa, zaścianek europy !!"

Wróciłeś mi chłopie wiarę w człowieka. Widzę, że jednak można dostrzec na jakim to zadupiu się mieszka bez kręcenia.

Pozdrowienia z Niezależnego Stanu Wyczerp, które to odłączyły się od Częstochowy na skutek swej nadmiernej rozbudowy i teraz trzepią hajs na wszystkim, i każdemu żyje tu się super. A rpgów to mamy tu tyle, że taniej nam wychodzi nimi, niż papierem toaletowym, zachowywać higienę;)

Ale nie odstajmy od tematu > Niech będzie, że zmienimy punkt skupienia na gry "autorskie". Sam przerobiłem już 10 edycji Nibykonkursu i stwierdzam, że kilka gier ma niezły potencjał fabularny, ale cała reszta to gówno. Chętnie próbujecie autorek czy wolicie się trzymać z daleka od tego toksycznego shitu?

Przepraszam, ale wypraszam sobie. Może i wieś, ale chociaż piętrowa. Wszak budują nam już DRUGĄ niezależną o dziwo od pierwszej linię tramwajową, więc sza i czapki z głów

Pana dostałeś, bo nie jesteś Panią;)
Ale do rzeczy - z pustego tylko Wałęsa naleje, więc na zadupiu pozostaje gnicie, a nie ambitne granie. A na Savage Worlds to bierz z zaskoczenia - taki "surprise butt sexx" jak to był swego czasu. Mi się SW podoba, nie wiem czemu się reszcie nie podoba.

Odnośnie zadupności/braku ludzi - cóż, jeśli jest się skazanym na "x" ludzi w danym miejscu, gdzie co roku może 3 nowe osoby przybędą, i to takie nijakie, to faktycznie można zwariować. Ja już od liceum głupieję.

Czemu w ogóle ludzie boją się grać w rpg/planszówki? Naprawdę, co komu proponuję giercowanie, to albo robi wielkie oczy ze strachu, że -niewiadomoco- albo nagle zaczyna mu brakować czasu na najbliższe 10 lat. Normalnie klątwa częstochowska. Studenci = (pijane)trupy.

Wampir... najchętniej zapomniałbym o tym smętnym wampirze w wydaniu polskim. Szczerze = czy ktokolwiek "odważył" się na Diablerie(w końcu po coś jest ta mechanika i wręcz jest to zalecane dla "13-stek")? Zresztą, mam wrażenie, że w Wampira gra się albo jako "Mroczne Smędzenie" albo jako "Mroczni Superbohaterowie". Brak znajomości dodatków naprawdę zubaża taką grę moim zdaniem. Wampir w ogóle był inny z założenia twórców na początku linii. Zresztą, odkąd przeczytałem Mumię Drugą Edycję, tak jakoś mnie to wciągnęło, że aż bym chętnie zagrał. Ale bez smędzenia.

Naprawdę, czasem aż dziw mnie bierze, że czytając te wszystkie dyskusje Wielkich Filozofów RPG, po prostu nie rzuci się kostek i książek w cholere, przebierze w jakąś pelerynke, i będzie się najpotężniejszym w drużynie najpotężniejszych. Zresztą o czym tu nawet gadać. O jakimś niszowym hobby, praktykowanym w swoich twierdzach w zadupnym mieście. Też mi się uwidziało, naprawdę.

Tego pana to dostałem za te ambitne systemy? ;-). Shadowrun przeszedł bez echa trochę, kolejne edycje tak naprawdę upraszczały świat zwłaszcza w odniesieniu do magii i to trochę boli. Mechanika oparta na dużej ilości d6 tak średnio. Nie jest trudna i jak grasz w bitewniaki, to Ci nie przeszkadza ;-). Ale nie jest to jakieś wielkie olśnienie.
Ja też Savage Worlds chciałbym zobaczyć. Niestety mam ogromny problem, żeby namówić ludzi na prowadzenie w mojej grupie. Kończy się na tym, że ja prowadzę. Drugi problem, jaki mam jest bardzo podobny do Twojego. Mało graczy się chce starać. Nie wiem czy to z wiekiem przychodzi, myślę, że to bardziej ze względu na małą częstotliwość grania. Jako GM zawsze się też ma troche inne podejście. SAmemu się człowiek przygotowuje i stara, a gracze, jak to gracze. Idealnie by było gdyby gracze poświęcili trochę czasu na poczytanie o systemie, o świecie i takich tam. Może kiedyś się uda. Póki co na GMie spoczywa odpowiedzialność zbudowania odpowiedniego klimatu i wprowadzenia w świat. Tak też może być fajnie.
Wracając jeszcze do tego co powiedziałeś o Wampirze i 8 pokoleniu. Można łatwo to ograniczyć i zakazać niższego niż X. Jeśli ktoś zakazów nie lubi, to można to fabularnie rozwiązać i pokazać graczowi jakie są konsekwencje. Poza tym jeśli gracz bieże 8, to jego stworzyciel musi mieć 7. Pewnie jest jakąś szyszką. Za tym idzie odpowiedzialność. Jak jesteś dzieckiem kogoś ważnego to inaczej się traktuje i w dobrą i w zlą stronę. Częściej się na Ciebie zwraca uwagę i jak zrobisz coś głupiego to większe są konsekwencje. Nie zapominajmy o tych wszystkich, którzy będą Cie wrabiać, żeby był blood hunt i mogli Cię ładnie, legalnie zdiableryzować.

Tymczasowy gość napisał:

>>> - Strategos - <<<
Jakie jest ogólne odczucie gry w Wolsung i DH? Mam wrażenie, że Wolsung to taka szybka i chyba dziurawa popierdółka, nastawiona na sukces graczy. Przeglądałem podręcznik do DH, i cóż, ilustracje są wspaniałe. Ciekawe jak wygląda to w akcji - pewnie łatwo zginąć i gracze nie dysponują wielką potęgą?

Jaki jest cel gry w RT - ponoć założenie gry pozwala graczowi kupić w zasadzie cokolwiek, więc jakie są wyzwania?

Wolsung jest nastawiony na akcję i dobrą zabawę. Jest to system rozrywkowy, a nie mroczny i ciężki. Prowadzi się go świetnie, gracze byli mocno zadowoleni (nie dlatego, że się im udało, ale dlatego że się mocno bawili). Nie nazwał bym go popriedółką, ale zależy kto co lubi.
W DH gracze mogą tyle na ile im pozwolisz. Czy mają wielką potęgę? Hmm trudno powiedzieć, bo zależy to od punktu widzenia. Z punktu widzenia normalnego obywatela mają ogromne możliwości - podróżują między planetami, mogą wchodzi, widzieć i uczestniczyć w tym w czym inni nie mogą. W świecie tyranii i absolutnej kontroli, mają niewątpliwie odrobinę swobody i wolności. Nie można wszak zapominać, że pracują dla inkwizycji, a to otwiera wiele, drzwi, ust i możliwości. Oczywiście są od nich więksi gracze, ale długo grając można przejść prze Ascension i zostać Interrogatorem, Inkwizytorem, Magosem, czy Primaris Psykerem, no i wtedy to jest jazda. Jeśli chodzi o niebezpieczeństwa, to jest ich mnóstwo. Nie chodzi o to, że gracze mogą zostać pokonani w walce wręcz, czy strzeleckiej. Dużo bardziej niebezpieczne jest korpucja ciała i umysłu.

W RT gracz, fakt może dużo kupić, ale to dlatego że start jest z zupełnie innego poziomu. To tak jakbyś grał CEO dużej firmy. Normalne rzeczy to dla ciebie pestka, nawet te ekskluzywne. Teraz pomnóż, to przez międzyplanetarny wymiar i resztę dopowiedz sobie sam. Chcesz Power Weapon, Plasma Pistol, podskórne wszczepy? Proszę Cię bardzo. Grając w RT myśli w kategoriach ja chcę tą fabrykę broni, chcę przejąć ten pas asteroidów, chce kupić większy statek, albo dokupić moduły do istniejącego, rozwinąć flotę i wtedy się zaczynają schody, bo to nie jest już tak łatwo dostać. Zupełnie inna perspektywa. A o co w RT chodzi? Chodzi o powiększanie swojej fortuny i odkrywanie nowych terenów, jedno z drugim idzie mocno w parze. Wszystko oczywiście na chwałę Imperatora i Imperium.
Ogromna władza, ogromne pieniądze, ale w miarę jedzenia apetyt rośnie, więc również niezrównana ambicja i oczywiście ogromne pokusy.

Poprzeglądałem teczke ze starymi kartami i wróciły wspomnienia ;-). Z egzotycznych systemów grałem jeszcze w:
- Nephilim - gra się ludzkimi inkarnacjami elementali. Bardzo fajny system od firmy Chaosium. Ci sami co zrobili Call of Cthulhu. Niestety tylko kilka sesji. Ale klimat bardzo fajny.
- Kult - mroczny i surrealistyczny. Dopóki się nie zagra w ten system nie wie się co znaczy naprawdę mroczny świat, WoD wysiada absolutnie.
- Conspiracy X - gra się tą drugą stroną z Archwium X. Ciekawy pomysł i fajny świat. Graliśmy kilka sesji i było przyjemnie. Niestey kontakt z GMem się urwał.
- Shadowrun - Cuberpunk z elfami, trolami, krasnoludami i smokami, takie CyberFantasyPunk. Pomysł i świat fajny, ale mechanika oparta na d6 taka sobie.

Tak, też grałam w Call of Cthulhu, zapomniałam Niewiele bo niewiele, ale wkręciliśmy się po obejrzeniu filmu i przeczytaniu opowiadania. Mhrrrocznie wyszło No i LARP na Goblikonie w CoC był zapamiętany po dziś dzień

Grałam w Cyberpunka - sesja była niesamowicie klimatyczna, bardzo podobał mi się świat, poza tym MG spisał się rewelacyjnie. Byłam pod olbrzymim wrażeniem.

Deadlands - nie do końca odpowiada mi świat, jest mocno naciągany. Pomysł z cechami określany kartami do gry bardzo ciekawy, ale reszta mi zdecydowanie nie pasuje

Felidae - na Czekonie pod hasłem '84 miałam okazję grać u Kliphota - jest to autorka tego systemu. Bardzo żałuję, że go nie wydała, bo spojrzenie świetne i świeże. Zbyt wiele nie napiszę, ponieważ nie chciałabym, żeby Kliphotowi ktoś pomysł sprzątnął, powiem Wam tylko tyle, że gra się w zwykłym świecie zwykłych ludzi... kotami domowymi. Przeżycia wcielania się w futrzaka mającego magiczne skille i wojującym ze złem - bezcenne

Dzikie Pola - w ten system nie powinien grać nikt nie znający trylogii Sienkiewicza. Świat świetny, dworskie intrygi i szlacheckie pojedynki tworzą rewelacyjny klimat, szkoda, że jest to tak mało doceniany system.

No i oczywiście mnóstwo systemów bez nazwy, od wikińskiego średniowiecza, przez klimaty westernowe na future kończąc. I to chyba były jedne z najciekawszych sesji, na zwykłym k6. Podejrzewam, że grałam w coś jeszcze jak mi się przypomni, to dorzucę.

Pozdrawiam